Human All Too Human

เราควรพูดในที่ใดที่ไม่สามารถนิ่งเงียบได้และพูดถึงสิ่งที่ผู้พิชิตได้รับการพิชิต - ส่วนที่เหลือคือการพูดคุยกันทั้งหมด“ วรรณกรรม” การผสมพันธุ์ที่ไม่ดี งานเขียนของฉันพูดถึงการพิชิตของฉันเท่านั้น“ ฉัน” อยู่ในพวกเขาโดยมีทุกสิ่งที่เป็นศัตรูกับฉัน Ego Ipsissimus หรือถ้าได้รับอนุญาตให้แสดงออกอย่างหยิ่งยโสมากขึ้น Ego Ipsissimum มันอาจจะเดาได้ว่าฉันมีอยู่ข้างล่างมากมาย .... แต่ก่อนอื่นฉันต้องใช้เวลาเสมอเวลาพักฟื้นระยะทางการแยกก่อนที่ฉันจะรู้สึกถึงความปรารถนาที่จะสะบัด, despoil, นอนเปลือย, "เป็นตัวแทน" (หรืออะไรก็ตามที่ชอบเรียกมัน) เพื่อความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโลก ดังนั้นงานเขียนทั้งหมดของฉัน-มีข้อยกเว้นอย่างหนึ่งที่สำคัญมันเป็นความจริง-ต้องลงวันที่พวกเขามักจะบอกถึง "เบื้องหลัง-ฉัน" บางคนเช่นเดียวกับสามความคิดแรกออกจากฤดูกาลจะต้องถูกโยนกลับไปก่อนช่วงเวลาของการสร้างและประสบการณ์ของหนังสือที่ตีพิมพ์ก่อนหน้านี้ (การเกิดของโศกนาฏกรรมในกรณีที่อ้างถึงในขณะที่ใครก็ตามที่มีอำนาจการสังเกตและการเปรียบเทียบที่ละเอียดอ่อนไม่สามารถรับรู้ได้) ความโกรธแค้นที่เกิดขึ้นกับความนิยมของเยอรมันความพอใจและความขุ่นเคืองของคำพูดของเดวิดสเตราส์เก่าเนื้อหา [PG 002] ของความคิดแรกในฤดูกาลให้ความรู้สึกที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันมานานแล้วในฐานะนักเรียนในท่ามกลางวัฒนธรรมเยอรมัน สิ่งที่ฉันพูดกับ "โรคทางประวัติศาสตร์" ฉันพูดว่าเป็นคนที่ฟื้นตัวอย่างช้าๆและทำงานหนักจากโรคนั้นและผู้ที่ไม่ได้ถูกกำจัดอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะละทิ้ง "ประวัติศาสตร์" ในอนาคตเพราะเขาได้รับความเดือดร้อนจากเธอในอดีต เมื่อในความคิดที่สามออกจากฤดูกาลฉันแสดงความเคารพต่อครูคนแรกและคนเดียวของฉัน Arthur Schopenhauer ผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนนี้ฉันควรให้เสียงที่เป็นส่วนตัวและเน้นเสียงมากขึ้น - ฉันเป็นส่วนหนึ่งของฉันในเรื่องของความสงสัยทางศีลธรรมและการยุบ ฉันไม่เชื่อใน“ สิ่งที่มีความสุข” อย่างที่ผู้คนพูดไม่แม้แต่ใน Schopenhauer มันเป็นช่วงเวลานี้ที่เรียงความที่ไม่ได้เผยแพร่ของฉัน“ เกี่ยวกับความจริงและความเท็จในแง่ของศีลธรรมพิเศษ” เกิดขึ้น แม้แต่คำปราศรัยในพิธีของฉันเพื่อเป็นเกียรติแก่ริชาร์ดแว็กเนอร์ในโอกาสการเฉลิมฉลองชัยชนะของเขาที่ไบรอยท์ในปี 2419-เบย์เร ธ หมายถึงชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ศิลปินเคยชนะ-งานที่มีตราประทับที่แข็งแกร่งที่สุด และอำลา (ริชาร์ดแว็กเนอร์เข้าใจผิดในจุดนี้หรือไม่ฉันไม่คิดอย่างนั้นตราบใดที่เรายังรักเราไม่ได้วาดภาพดังกล่าว [PG 003] เรายังไม่ได้“ ตรวจสอบ” เราไม่ได้วางตัวเองให้ห่างไกล บางทีอาจเข้าใจได้เพียงไม่กี่คน) ความสงบที่ทำให้ฉันมีพลังที่จะพูดหลังจากหลายปีที่ผ่านมาของความสันโดษและการเลิกบุหรี่ครั้งแรกมาพร้อมกับหนังสือมนุษย์มนุษย์ทุกคนมากเกินไปซึ่งคำนำครั้งที่สองและ Apologia1 นี้อุทิศ ในฐานะที่เป็นหนังสือสำหรับ“ วิญญาณอิสระ” มันแสดงให้เห็นถึงร่องรอยของความเย็นชาที่ร่าเริงและอยากรู้อยากเห็นของนักจิตวิทยาที่มีสิ่งที่เจ็บปวดมากมายที่เขาเก็บไว้ภายใต้เขา มันจะสงสัยว่าในการไหลเวียนของเลือดที่คมชัดและจั๊กจี้อย่างจั๊กจี้ในขณะนี้และอีกครั้งที่นักจิตวิทยามีเลือดอยู่บนนิ้วมือของเขาและไม่เพียง แต่บนนิ้วมือของเขา?